Huid voelt

We komen met onze huid in contact met allerlei verschillende zaken die we hierdoor kunnen waarnemen. 

Nu zal niet elk deel van je lichaam even gevoelig zijn. De gevoeligheid van een bepaald lichaamsdeel is afhankelijk van de hoeveelheid receptoren die op dat deel te vinden zijn. Dit aantal is afhankelijk van de plaats op het lichaam en verschilt ook nog eens per mens.

De grootste hoeveelheid receptoren vinden we normaal gezien terug op de handen, de voeten en het gezicht.

Bij aanraking speelt vooral het geheugen ook een rol evenals het visuele.

Als we iets zien dat in het vuur ligt of in brand staat, zullen we automatisch weten dat dit warm is. Kinderen daarentegen zullen de eerste keer niet geloven dat iets heet is. Ze zullen dit effectief willen aanraken en zich branden, voordat ze geloven wat de ouders ertegen zeggen.

Dingen die we aanraken, duwen tegen minuscule haartjes op ons lichaam. Hierdoor wordt er een signaal opgewekt dat wordt doorgestuurd naar onze hersenen. De haartjes op ons lichaam zullen hierdoor gaan bewegen.

Als er voor de haren echter gewenning optreedt aan het contact, dan valt het signaal weg. Daarom zullen we bijvoorbeeld onze kleding niet steeds voelen, enkel als we ze pas aandoen of als we ze uitdoen.
In onze huid bevinden zich tastlichaampjes die reageren op lichte aanrakingen. Dieper in de huid liggen druklichaampje die hardere aanrakingen zullen registreren.

Nu hebben we niet overal haartjes op ons lichaam. Zo zullen er geen haren zijn op onze handpalmen en voetzolen en ook op onze lippen zijn er geen haren te bespeuren evenmin als op ons voorhoofd en onze vingertoppen.

Hier zijn speciale cellen aanwezig die zullen reageren op druk. Ook zij zullen bij gewenning geen signaal meer sturen.

Bij pijn spreken we van specifieke cellen die zijn opengescheurd. Het signaal zal hier niet wegsterven bij aanhoudende druk. Het gevoel van pijn blijft dus tot de cellen zich hebben kunnen herstellen.

Verder zijn er in onze huid ook nog temperatuurgevoelige cellen. Cellen die warmte detecteren, zullen geen koude waarnemen.

De koudegevoelige cellen liggen veel dichter onder het huidoppervlak dan de warmtegevoelige en ook hun aantal is groter in oppervlakte.

Onderstaande afbeelding geeft de verschillende types cellen weer die het geheel vormen van onze tastzin.